In deze rubriek van SamenSluis laten we telkens iemand anders aan het woord en die persoon bepaalt aan wie de pen wordt doorgegeven. Awie de Zwart heeft de pen doorgegeven aan Ina Luteijn, een bevlogen juf en actieve inwoner van Zuidzande.
Iets meer over Ina
Ina is geboren in 1962 en woont haar hele leven al in Zuidzande. Haar vader, een boerenzoon, werkte op de steenfabriek in Aardenburg.
Ze ging naar de basisschool in Zuidzande en vervolgde haar opleiding aan het koningin Wilhelmina Lyceum in Oostburg. Daarna studeerde ze voor kleuterleidster aan de Pedagogische Academie in Middelburg. Het was bijzonder om in die tijd verder te mogen leren. De dagen dat ze les had, logeerde ze bij haar opa en oma in Middelburg. Stage lopen deed ze dicht bij huis.
Wat wilde je als kind graag worden?
Als kind wist Ina het al: ze wilde juf worden. Na haar opleiding aan de Pedagogische Academie volgde ze een extra jaar om bevoegd te worden voor het basisonderwijs. Begin jaren '80 begon ze te werken in het onderwijs, hoewel het toen lastig was om een baan te vinden. Via een werklozenproject kreeg ze in 1982 werk in Waterlandkerkje en Cadzand.
Daarna werkte ze tijdelijk in Schoondijke. Augustus ‘84 werd ze ontslagen wegens de terugloop van het aantal leerlingen. Ze keerde terug naar Waterlandkerkje, daar richtte ze als vrijwilliger een peutergroep op. Januari ‘85 werd ze aangenomen op de Openbare kleuterschool in Oostburg. Augustus ’85 werd ‘de wet op het basisonderwijs’ ingevoerd en kon ze officieel in Cadzand aan de slag als onderwijzeres. Ze gaf eerst les op een aparte kleuterschool. Later, na de verhuizing, in een gecombineerde basisschool. Deze school groeide uiteindelijk uit tot De Kustschool, ontstaan uit een fusie van de scholen in Cadzand, Nieuwvliet, Retranchement en Zuidzande.
De school telt nu zo’n 90 kinderen. Wat de school uniek maakt, is onder andere de kinderopvang, waardoor driejarigen alvast kunnen wennen aan het schoolleven. Zij draaien dagelijks een uur mee met de kleutergroep, werken aan dezelfde thema’s en ook worden ze betrokken bij ‘het startpunt’, de uitstapjes en de afsluitingen van ieder thema. De Kustschool werkt met het IPC-model: thematisch onderwijs waarbij bijvoorbeeld tijdens het thema bloemen naast natuuronderwijs ook geschiedenis, muziek, creatieve opdrachten, maatschappij en aardrijkskunde aan de orde komen. Dat maakt het leren veelzijdig en zorgt ervoor dat de stof beter blijft hangen.
Ina geniet het meest van de samenwerking tussen jong en oud. Tijdens de Koningsspelen organiseert groep 8 bijvoorbeeld spellen voor de jongere kinderen — een jaarlijks hoogtepunt.
Wat is de leukste ontmoeting die je ooit had?
Ina is al jarenlang redactielid van het dorpskrantje ’t Susandertje, en dat betekent ook zelf op pad voor interviews. Zo kwam ze terecht bij Albert Meulendijk: geboren in Zuidzande, maar later verhuisd naar Utrecht, waar hij als natuurkundige aan de universiteit werkte.
Albert had zijn ouderlijk huis in Zuidzande behouden, en Ina wilde hem interviewen over zijn jeugd in het dorp. Maar telkens wanneer ze daarover begon, dwaalde hij af naar natuurkunde. En als hij daarover begon, was het voor haar nauwelijks te volgen — zo ingewikkeld was het. Toch moest er een verhaal komen over zijn leven, dus keerde ze nog eens terug om het interview af te ronden. Het werd een bijzondere ontmoeting tussen twee werelden: hij wilde vertellen over zijn werk, zij wilde zijn levensverhaal opschrijven.
Wat zijn volgens jou de belangrijkste ontwikkelingen in jouw buurt?
De meest positieve ontwikkeling is zonder twijfel het dorpshuis. De dorpsraad heeft hiermee iets fantastisch neergezet. Het draagt enorm bij aan de leefbaarheid in het dorp.
Wat gebeurt er zoal in het dorpshuis?
De muziekvereniging oefent er, er is elke dinsdag koffieklets, en er wordt maandelijks gekookt voor oudere of alleenstaande bewoners. Er zijn knutselclubs, weefgroepen, schilderclubs, yogalessen en eens per maand een baravond met biljarten. Op woensdagmiddag is er koersbal, er is een tuinclub, en ook kinderspeelmiddagen worden georganiseerd. Jaarlijks is er zang, dans en toneel, waaraan ook andere verenigingen kunnen meedoen.
Minder positief is het verdwijnen van de school en de winkels. Het grote aantal tweede woningen baart Ina zorgen. De balans is zoek. Ook grotere huizen worden tweede woningen, want jonge gezinnen kiezen minder snel voor Zuidzande zonder school in de buurt. En dat vindt ze jammer.
Wat kan jou inspireren om een actieve bijdrage aan jouw buurt te leveren?Ina doet vooral graag dingen die ze zelf leuk vindt, zodat anderen daar ook plezier aan kunnen beleven. Een mooi voorbeeld is haar betrokkenheid bij ’t Susandertje.
Ze speelt ook met plezier poppenkast tijdens het dorpsfeest. Omdat er weinig voor kinderen te doen was, besloot ze dat zelf op te pakken — met succes. Ze mag dit jaar weer optreden. Ina’s enthousiasme werkt aanstekelijk.
Wat is je motto, lijfspreuk of tegeltjeswijsheid?
“Het mooist wat je kunt worden, is jezelf.”
Volgens Ina is het enorm belangrijk om jezelf te blijven en anderen in hun waarde te laten. Je hoeft niet aan alles mee te doen. Laat kinderen leren in hun eigen tempo en geniet van de dag.
Aan wie geef je de pen door?
Ina geeft de pen door aan Frits Baars, voorzitter van de dorpsraad Zuidzande en beheerder van het dorpshuis.
